TA FLASIM SHQIPEN PA SLLAVIZMA
Ta duam, ta mėsojmė, ta flasim e ta shkruajmė
shqipen tonė tė bukur, pa gabime e bastardime
Pėr ju prindėr shqiptarė,
Pėr ju nxėnės shkollarė,
Kosovare e Kosovarė,
Shkrova kėtė poezi,
Me tė vetmen porosi:
“Shqipen tonė tė mrekulluar,
tė dashur e tė praruar,
sa mė parė pėr ta liruar,
prej shkinishtės sė tepruar,
qė aq shumė e ka kapluar,
qė mė nuk duhet duruar,
pa pasur aspak nevojė,
pėr ēdo ditė po e zėmė me gojė.”
Pse dėrzhavė e jo shtet?!
Pse zavodė e jo ent?!
Pse strujė e jo korrent?!
Pse kaish kur ai ėshtė rrip?!
Pse opshtinė e jo komunė?!
Pse vilushkė e jo pirun?!
Pse gollub e jo pėllumb?!
Pse test e jo brumė?!
Pse rekė kur ai ėshtė lumė?!
Pse porez e jo tatim?!
Pse nagradė e jo shpėrblim?!
Pse reshenje e jo vendim?!
E pse i thoni frizhider?
Kur ai ėshtė frigorifer.
Tė flasim shqipen pa gabime
Kjo ėshtė porosia ime.
Pse sobė e jo dhomė?!
Kur e kemi shprehjen tonė?!
Pse gumė e jo gomė?!
Pse stanicė e jo stacion?!
Pse upravlaē e jo timon?!
Pse penzi e jo pension?!
Pse mast e jo yndyrė?!
Pse stub e jo shtyllė?!
Pse pivė e jo birrė?!
Kur tingėllon shumė mė mirė?!
Pse carinėe jo doganė?!
Pse zadrugė e jo kooperativė?!
Pse halinė e jo fustan?!
Pse pasosh e jo pasaportė?!
Po pse shangarepė e jo karrotė?!
Pėr tė folur shqipen mirė
Duhet pasur shumė dėshirė.
Pse krevet e jo shtrat?!
Pse stomak e jo bark?!
Pse plloēė e jo pllakė?!
Pse grealicė e jo nxehėse?!
Pse pod e jo dysheme?!
Pse bubrek e jo veshkė?!
Pse breske e jo pjeshkė?!
Pse praznik e jo festė?!
Pse dnevinik e jo ditar?!
Pse konop e jo litar?!
Pse bollnicė jo spital
Pse vazduh e jo ajėr?!
Pse zejtin e jo vaj?!
Pse poziv e jo ftesė?!
Pse stan e jo banesė?!
Prandaj ta flasim me dėshirė,
Gjuhen tonė shumė tė mirė,
Se ky fjalor i mallkuar
Pa nevojė i huazuar
Shqipen tonė e ka dėmtuar.
Ky fjalor i ēoroditur,
Shqipen tonė e ka tronditur.
Shqipja jonė ėshtė shumė e pasur,
Ėshtė e ėmbėl, ėshtė e dashur,
Ėshtė gjuhė e moderuar,
Ėshtė krejtėsisht e njėsuar,
Ėshtė nė botė e respektuar.
Kėtė kurrė s'duhet harruar.
Prandaj tė flasim me dinjitet,
Me pėrkushtim e me vullnet.
Tė flasim bukur, e tė flasim lehtė,
Tė flasim pastėr siē e do ky vend.
Kėto fjalė tė huaja t'i hedhim nė det.
Dhe t'i harrojmė, pra pėrgjithmonė,
Se nuk kanė vend mė nė shqipen tonė.
Ne se kemi aspak vėshtirė,
Qė shqipen tonė ta flasim mirė.
Gjuhėn e ėmbėl, gjuhėn letrare
Gjuhėn e bukur-gjuhėn amtare.
Selman Vokshi, Gjilan maj 1998.
bicephale-production, Posté le vendredi 24 octobre 2008 14:11
trčs jolie počme. en tout ca tout ą fait d'accord avec ce počme. notre langue est énormément polué de thermes étrangers et il faut qu'on fassse quelque chose pour la préserver et ne pas remplacer tous nos mots par des anglicisme ou des serbicisme etc.